Bu soru yüzyıllardır teologları ve tarihçileri meşgul etti. Romancılara bile ilham kaynağı oldu. Maria Magdalena hakkında hiçbir ciddi bilgiye sahip olmadığımızı bilelim. Vatikan Gizli Arşivleri dışında.
Mary Magdalene’nin gerçek tarihi, Mesih’in gerçek tarihine ayrılmaz bir şekilde bağlantılıdır ve bu nedenle dini çevrelerde hiç kimse, yapabilme kabiliyeti olsa bile doğruları söyleyemez. Bu Vatikan’ın sonu olur.
Dan Brown’un “Sakrileg” romanının piyasaya sürülmesiyle, Maria Magdalena hakkında neredeyse dünya çapında bir tartışma tetiklendi. Dan Brown, sadece farklı, özgün olmayan kaynaklardan değil, aynı zamanda romanı için kıyamet yazıları da kullandı.
Örneğin, 1945’te Mısır’daki diğer Papirilerle birlikte bulunan Aramice yazılmış” Filipin İncil”.
Apocrypha’nın, Yeni Ahit Kanununda yer almayan Tanrı’nın Mesih’in bedenlenmesinden sonra ilk dört ila beş asırdan itibaren yazılar olduğu bilinmektedir. Bu incilide Hz İsa insanları, cehaletin manevi karanlığından ve dolayısıyla cehennemin esaretinden kurtulmak için gönderildiği ve tanrı veya tanrının oğlu olduğu yer almamaktadır.
“Philip incilinde”, sözde “İsa sözleri” de dâhil olmak üzere, sözlerin bir koleksiyonudur.
Mary Magdalene ismi bu İncil “favori öğrenci” diye geçmektedir. Örneğin, 32. ayette şöyle der: onunla her zaman yürüyen üç kişi vardı: Meryem, annesi ve kızkardeşi ve Magdalene, onan inanan olarak adlandırılır.
Örneğin, 55. ayette şöyle der: Ve Mesih’in arkadaşı Mary Magdalene’dir. Mesih onu diğer öğrencilerden daha çok sevdi ve sık sık onu ağzında öptü. Öğrencilerin geri kalanı ona, “Onları neden hepimizden daha çok seviyorsunuz?” Dedi. Kurtarıcı onlara “Neden sizi onun gibi sevmiyorum” diyerek cevap verdi.
Avrupa’da yaygın olarak inanılan Hz.İsa’nın Maria Magdalena ile evli olduğu konusu yeni bir fikir olmayıp, Dan Brown romanı yeni bir fikir olarak sunulmuştur.
Yeni Ahit’te Maria Magdalena Bazı yerlerde anlatılıyor. Sözde “Hıristiyan kiliselerinde” yüksek bir üne sahiptir, dirilişin ilk şahidi ve bu nedenle havarilerin havarisi olarak kabul edilir. Yeni Ahit’e göre, dirilen Mesih, Maria Magdalenayı korkmuş müritlere dirilişi ilan etmek için görevlendirdi. Bu oldukça sıra dışıydı, çünkü o zamanlar dünyadaki bir kadının” ifadesi ” bu kültürel çevrelerde doğru değildi.
Bölüm 7: 36-50 Luke, bir günahkâr olan bir fahişeden de bahsetmiştir, Hz. İsa’nın bir Ferisenin evinde misafir olduğunu öğrenmiş, orada acele etmiş, ayaklarını gözyaşlarıyla ıslatmış, saçlarını kurutmuş ve sonra meşhetti ve O’nun günahlarını bağışladı.
Papa Gregory I (591) Maria Magdalena tarafından tanımlanan vaazlarından birinde, bu günahkârla fahişe olarak adlandırdı. Bu, Maria Magdalenanın Batı kilisesinin geleneğinin fahişe olarak adlandırmasının parçası oldu.
Maria Magdalenanın Fransa’ya kaçırıldığı ve soyunun bu gün bile devam ettiği öne sürülmektedir.
Bir başka teoriye göre:
İncil’de Mecdelli Meryem’in adı, ‘pişman olmuş fahişe’ olarak geçer. Hz. İsa, bu kadından yedi cin çıkararır. (Markos bölüm 16) ‘Fahişelik’ konusuna dönersek; özellikle 1960’dan sonra Harvard’lı ilahiyatçılar bu fahişelik meselesinin de tıpkı diğer birçok uydurma gibi İncil’e sonradan ve özellikle de İmparator Konstantin’in isteğiyle kararlar almış olan İznik Konsili’yle birlikte eklendiğini saptamışlardır. Bu ilahiyatçılara göre Mecdelli Meryem, bırakın fahişe olmayı, gizli bir ezoterik örgütün ‘Baş Rahibeleri’nden biriydi.
İsa’nın bilmediği birçok sırrı bu Meryem İsa’ya aktarmış ve onu hem eğitmiş hem yönlendirmişti. Bu iddia özellikle İngiliz ve Amerikalı kadınlı erkekli çok geniş bir ilahiyatçılar topluluğu tarafından savunulmaktadır. Vatikan ise bu iddialar karşısında sessizliğini sürdürmektedir.
Mecdelli Meryem’in, fahişe değil gizli bir -Mısır kökenli ve İsis çıkışlı- ezoterik örgüt üyesi olduğuna dair kanıları güçlendiren belgeler 1947’den sonra bulunan ve/veya ortaya çıkartılan bazı ilk dönem İncillerinden ve yine o yıllarda yazılmış ama Kilise tarafından yok edilmeye çalışılmış olan bazı GNOSTİK İncil’lerden kaynaklanmıştır. Bunların en önemlisi; yeni bulunan ‘Mecdelli Meryem İncili’dir. Klasik İncil’de fahişe olarak tanıtılan bu Meryem’in Gnostiklerce yazılmış olan bambaşka bir profili vardır.
Bu İncillerde Meryem ‘Dişil İlkeyi’ (Sofya=Hikmet) temsil eden bir tür Bilge Kadın ve Baş Rahibedir. Bu iddia İncil terminolojisi ve literatürü için çok tehlikeli bir belgedir, çünkü İznik Konsili’nde İsa, ‘Logos’ adı verilerek ‘Tanrı’nın Kelamı ve Hikmeti’ yapılmıştı. Dolayısıyla dişil ilke ‘Eril=Logos’ yapılarak İsa’ya mal edilmişti. 1990’larda bu kez ‘Gerçek’ Markus İncil’i (‘Markus’un Gizli İncili’) bulundu. Bu metinlerde de Bethany’li Meryem’in İsa ile olan ilişkileri anlatılmıştı. Klasik İncil’de anlatılandan çok farklı olan bu anlatımda ayrıca ‘Öteki’ diye adlandırılan kişi olan esrarengiz Meryem’in İsa’ya yardım için uzak bir yerden gönderildiği şeklinde pasajlar vardır.
